Gallas abo włoska dębianka

gallasGalla, Galopfel

Marcin Siennik, Księgi pierwsze, Część pierwsza, Rozdział 96

A
Dioszkorides pisze, iż jest dwojaki gallas: jeden jest niewielki, okrągły a sękowaty, dziurek w sobie nie mający a ciężki; a drugi jest lekki, dziurkowaty. Pierwszy gallas jest lepszy i ku lekarstwu użyteczniejszy, póki jeszcze świeży, tedy ma w sobie bardzo przykry a cierpnący smak. Ma moc zaziębiającą i wysuszającą.
B
Dioszkorydes: każdy gallas jest wielkiego cierpnienia. A tak proch jego rany złych krost wysusza i mięso dziwe wygładza i krew z nosa płynącą wyciąga.
C
Też gallas niedopuszcza wilgości przypływać do dziąsł, z których się dzięgna czynią, a zwłaszcza gdy będą w piecu pierwej tak bardzo ususzone, iż będą jakoby zbuczniałe. Tedy je stłucz na proch, a on proch zmieszaj z octem a przywarz. A tym sobie dziąsła nacieraj. Też i krew zewsząd stanowi.
D
Też gallas uwarzony w wodzie, której by białejgłowie spadła na dół macica, niechajże w onej wodzie siedzi.
E
Włosy też czerni gallas w wodzie a occie uwarzony, a oną wodą myj głowę.
F
Też biegunkę zastanowisz, gdy będziesz w tym maczał gąbkę a na żywot przykładał przez dwie godziny przed jedzeniem.

Otagowano , , , , , , , , , , , , , , , , , , , .Dodaj do zakładek Link.

Możliwość komentowania została wyłączona.