Virga pastoris, Kartendiftel
Marcin Siennik, Zielnik, Księgi pierwsze, Część pierwsza, Rozdział 251
A
Jest polna szczeć mocy zaziębiającej i wysuszającej w trzecim stopniu. Korzeń tego ziela ma własność wysuszającą we wtórym stopniu. A jest dwojakie: samiec i samica.
B
Sok z tego ziela z blajwasem zmieszany wysusza fistuły, to jest rany czcze wewnątrz i też krwawnice, z których wychodzi krew z inszemi wilgościami.
C
Też chrobaki, które bywają na wierzchu tego ziela najdowane, to jest w główkach jego, gdy będą zawiązane w rzemień abo w zamesz, a to zawieś na szyję temu, kto by miał kwartanę, to jest zimnicę, która bywa przez czwarty dzień, abowiem od tego przestaje zimnica.
D
Też ma moc pędzić wstecz wilkości z ciała rozrzedza, zapalenie ust żołądkowych chłodzi.
E
Też wino, w którym by była uwarzona polna szczeć, żołądek posila i boleść jego oddala, a wszakoż na to jest lepszy kozłek, zwłaszcza korzenie jego z mastyką uwarzone w winie.
F
Też naprzeciwko ciężkości piersi i boleściam ich kozłek uwarzony z kosaćcowym korzeniem, z lakrycją, z dragantem jest bardzo dobre pić, bowiem czyści piersi z flegmy grubej lipkiej, i też na suchy kaszel, który z zimnej przyczyny bywa, jest użyteczny.
G
Też naprzeciwko wysuszeniu wilkościam macice, uwarz polną szczeć z bylicą, z kozłkiem, a w tym rozmoczywszy gębkę ciepło przykładaj na macicę.
H
Też na przeciwko zatkaniu śledziony i wątroby warz polną szczeć z kozłkiem, z kwieciem bagniskowym, a to daj pić po ranu. Pandekta, Dioszkorides, Awicenna świadczą.