Zielnik Siennika, Księgi pierwsze, Część wtóra, Rozdział 16
A
Szafran jest ciepły i suchy w pierwszym stopniu. Ma moc potwierdzającą dla niektórych swoich przyrodzonych włosności.
B
Ma też moc żołądek potwierdzającą i na przeciw mdłościam. Jest też dobry naprzeciwko kłóciu i na przeciwko zadzierżeniu uryny. i też kto często po trosce z boleścią urynę wypuszcza, a to gdy uwarzysz szafran w oliwie a miodu przaśnego k’temu przyłożysz a tym namazuj sobie dymiona ciepło po ranu wieczór.
C
Też Avicenna pisze, Szafran prawi, posila i uwesela serce i też wolne oddychanie w piersiach czyni, ale zbytnie jedzony żołądkowi szkodzi ku wracaniu ij skłania.
D
Też szafran pobudza chciwość ku rzeczy cielesnej, śledzionie jest przyjaciel a urynę wyciska z ciała
F
Też twardość która bywa w macicy odmiękcza z miodem a czosnkiem przyłożony.
F
Też szafran zmieszany z inszemi lekarstwy serdecznemi tym rychlej i mocniej moc onych lekarstw do serca przywodzi.
G
Też Serapio z powieści Rasis zacnego lekarza pisze, iże była jedna brzemienna pani która się długo męczyła z dzieciątkiem a nie mogła go mieć, dałem jej tarte[g]o szafranu co dwa złote ważyły z winem zagrzawszy miała je zatym natychmiast i potym częstokroć dawałem w takich przygodach takim paniam nigdy mi nie chybiło – te są słowa Serapionowe o tym doświadczeniu.