Scrophularia, Brannwurtz
Marcin Siennik, Zielnik, Księgi pierwsze, Część pierwsza, Rozdział 82
A
Trędownik bardzo ziele podobne pokrzywie wielkiej, tylko iż gładsze liście, a ciemniejszej barwy. korzeń ma pękaty, guzowaty, krótki a miąższy. Tegoż używają w lekarstwiech więcej, niż liścia. Roście na miejscach wilgotnych.
B
Dioszkorides pisze, iż trędownik stłukłszy sok wyciśniony z niego wpuszczaj w rany, które ze złych krost bywają – wysusza rany i goi.
C
Też blizny, które zostają po ranach namazuj tym sokiem – zrówna się z ciałem.
D
Też trędownik w wodzie uwarzywszy dajże pić onę wodę ciepło – wypędzi precz kolerę i insze wilgotności tłuste z ciała.
E
Też krwawnice goi, gdy przyłożysz tego ziela rozjuszonego w moździerzu stłukłszy na koniec jelita.
F
Też sok wyciśniony z tego ziela z miodem zmieszany mgliste oczy wyjaśnia, gdy tym na noc będziesz pomazował oczy.
G
Też boleść, które w piętych żyłach bywa wkorzenioną, jako w podagrze, w sciatice, uśmierza, gdy tym zielem chory człowiek będzie sobie miejsca bolące naparzał.