Senecion, Kreutzwurtz
Marcin Siennik, Zielnik, Księgi pierwsze, Część pierwsza, Rozdział 231
A
To ziele przymiotwe jest rzeczono po łacinie Senecion, jakoby na[j]pi[e]rwej niźli które insze ziele stare było. Roście pospolicie na murze albo na starych domiech, jako są pustki. List ma zielony gęsty. Dioszkorides: przymiotowe ziele roście na dach i międzi opoką. Na samych wierzchołeczkach tego ziela wzrastają główeczki, jakoby na mleczu, jedno iż mniejsze.
B
Włosność tego ziela jest zatwierdzająca, a mało się nie zgadza włosnościami swojemi z babką zielem, bo też list ma chłodzący i osłabiający jako babka.
C
To ziele stłuczone samo a przyłożone na odławienie piętych żył, potwierdza je i spaja. Z miętką moszny zapalone chłodzi, stłuk[ł]szy to ziele, a z winem zmieszawszy i przyłożyć na miejsce.
D
Też listy tego ziela stłuczone a z wieprzowym smalcem zmieszane rany cięte goi, przyłożywszy tego na ranę. I też bolenie żołądka, biodr, piętych żył i stawów nożnych uśmierza ta maść przerzeczona.
E
Korzeń tego ziela ni k’czemu nie jest użyteczny. Ale kwiat jego przetłuczony trochę namocz w winie białym przez sześć godzin, a kto ma bolenie w stolcu albo w mosznach, ma moc niepospolitą leczyć boleści i ogień wyciągając.