Reumbarbarum, Rhumbarbarum
Marcin Siennik, Zielnik, Księgi wtóre, Rozdział 9
A
Jest reumbarbarum ciepłe i suche w wtórym stopniu. Dlatego jest nazwano reubarbarum, iże w tak rzekącej ziemi bywa najdowano, abo też w Indiej i też w inszych zamorskich stronach bywa kopano. ten korzeń jest ciężki a nie ma w sobie dziurek, a gdy ji przełomisz jedno czerwone żyłeczki z białemi wespołek zmieszane, a gdy je zżujesz a potrzesz po papierze, jeśli będzie farbowało papier, tedy to jest dobre reubarbarum, a które nie farbuje, tedy to jest niedobre.
B
Ma moc purgującą kolerę a tak jest dobre tym, którzy mają zapalenie wątroby i śledziony z gorących wilkości.
C
Też jest dobre naprzeciwko tercjanie wszelkiej, a to tym obyczajem. Weźmij nasienia ogórkowego, malonowego, citrulowego, to uwarz w prostej wodzie, a wziąwszy tej wody w szklankę wenecką rozpuść w niej kasjej i tamaryndów po pół uncjej abo mniej, a reumbarbarum jednę dragmę a spiki pół skropuła, a to ciepło na świtaniu wypij.
D
Toć lekarstwo jest dobre naprzeciwko żółtej niemocy, a to gdy mleczowej wodce wypijesz to reumbarbarum.