Do czytelnika przedmowa
M.S.
W pierwszych księgach dwoich, mieliśmy naukę o rzeczach jednostajnych, które łacinnicy zową simplicia; nie dla prostości, jako niektórzy mienią, ale dla szczególności, iż każde samo przez sioę może ku lekarstwu służyć. Wszakże iż więcej mogą dwa, niż jeden. Bo gdzie siły więcej, tam skutek znaczniejszy. Przeto u mądrych lekarzów weszło z starodawna w zwyczaj, iż na mocne choroby nie z jedną rzeczą idą, ale ich kilka jednej mocy złożywszy. Niegdy też składania rzeczy rozmaitych bywają, aby jedno drugiemu zbytnią siłę, czaasem jadowitość albo srogość tłumiło. O którym składaniu aptekarzowie acz nalepiej wiedzą, z nauk uczonych a biegłych lekarzów, wszakże iż nie wszędy aptekarzów może naleźć, a wszędy jak miarz potrzeba jest leczenia, tam też ty księgi nalepsze miejsce mogą mieć. Tedy aby i ludzie obecni mogli czasu potrzeby radę mieć. Albo też i ci, co chęć ku ćwiczeniu mają. Tedy im ty księgi trzecie nieco drogi k’temu ukażą, jako lekarstwa przyprawiać i jako tych ku której chorobie używać. Bo gdzie nie może jednostajne lekarstwo zdołać, tam ku składaniu wiela wespół jest miara a waga potrzebna, o któej naprzód zmienka będzie. Po tym się ukaże i co k’czemu należy a ku której chorobie służy.
O wagach albo miar[ach] łacińskich … (...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)